در تاریخ هنر تحولات هنری اوایل قرن بیستم را عموما اکسپرسیونیسم نامیده اند.اکسپرسیونیسم ناشی از یک واکنش دو جانبه بود.یکی جنبه ی روانشناختی داشت یعنی ترس و طرد ناشی از تحولات بعد از جنگ جهانی اول.دومین واکنش معطوف به جنبهی فرهنگی؛هنر پس از طرد و رها کردن عناصر روایی دوران امپرسیونیسم که بازتاب فضایی از تاثیرات حسی بود،اکنون در پی آن برآمده بود که به درونیترین احساسهای هنرمند بیانی بی واسطه بخشد.زیرا که در اکسپرسیونیسم،مهم تجربهی درونی و ذهنی است نه تجربهی حسی.
از مهم ترین معماران اکسپرسیونیسم در آلمان می توان از اریش مندلزون،نام برد.مندلزون درطرح برج اینشتاین در پوتسدام وفاداری خود را به جنبش اکپرسیونیسم به اثبات رساند.برج اینشتاین از معروفترین پروژههای اجرا شدهی این جنبش بود که بین سالهای 1920 تا 1921 ساخته شد.این ساختمان هرچند که به روش سازههای آجری به اجرا در آمد اما به لحاظ فرم ساختمانی بتن ارمه به نظر می رسید.
طرحهای فردریک کیسلر در بین معماران اکسپرسیونیسم جایگاهی خاص دارند.یکی از مهمترین طرحهای او خانهی بی انتها است.او طرح اولیهی این خانه را بین سالهای 1924 تا 1926 طراحی نمود و آن را با اعمال تغییراتی عمده در سال 1959 در نیویورک به نمایش گذاشت.حجم خانه از حلقههای متقاطع سفید رنگی که با راههای عریض به هم اتصال داشتند و دایرهوار به طرف بالا و پایین در امتداد هم قرار گرفته بودند تشکیل میشد.این سطوح در اطراف حجم ناپدید و دوباره در سطوح مختلف پدیدار میشدند و گاه امتداد آنها در رمپهای طراحی شدهی ساختمان نمایان میشد.
از معماران مهمی که توانستند در این زمینه آثار مهمی از خود به جای گذارند میتوان به ارو سارینن،یورن اوتزن،و سانتیاگو کالاتراوا اشاره نمود.
ساختمان ترمینال خطوط هوایی شرکت تی.دبلیو.ای در فرودگاه جان اف کندی یکی از کارهای موفق ارو سارینن است.حجم تندیس گون فرودگاه یادآور پرندههای پر گشوده برای پرواز است.از طرفی نیز فرم ساختمان با عملکردهای آن طراحی شده است.
طرح ساختمان اپرا در سیدنی استرالیا یکی از کارهای ماندگار یورن اوتزن است.این طرح از بسیاری جهات با ارزش و قابل بررسی است.پوششهای قطاعی سفید رنگ سقف اپرا در واقع قطعاتی از یک کره هستند که به برخی از دلایل در این فرم جای گرفته اند.
هنگامی که از واژه اکسپرسیونیسم نام برده میشود، اغلب به معنای جهتگیری سبکی در معماری و هنر است که تا اوایل قرن بیستم در شمال اروپا (به ویژه در آلمان و هلند) ایجاد شد و ادامه داشت و هنرمندان در آن پیچیدند. واقعیت را با ضربات اغراق آمیز و پر انرژی برای بیان دیدگاه ها، ایده ها یا احساسات درونی خود. با این حال، بحثهای نظری معاصر در هنر و معماری به تجلی اکسپرسیونیسم در دورهها و زمینههای دیگر نیز اشاره دارد.
بعد از انتونی گائودی هیچ معمار اسپانیایی به اندازهی سانتیاگو کالاتراوا معماری را به هنر و مهندسی نزدیک نساخته است.
دیدگاهتان را بنویسید